REZIDÉNTZA rezidentze s. f. 1. Reshedintza sediu domiciliu. 2. Dreptul shi starea persoanei care se stabileshte intro tzara straina k rezident (2). Din it. residenza fr. résidence germ. Residenz.

rezidentza sf [At: CANTEMIR HR. 285 / V: ~tzie (ivr) ~din~ residi~ resi~ ~zedentzie ~zadentzie resid~ / Pl: ~tze / E: lat residentia fr résidence cf rs резиденция] 12 Reshedintza (12). 3 (Ila) De ~ De reshedintza.

REZIDÉNTZA rezidentze s. f. Reshedintza sediu domiciliu. Din it. residenza fr. résidence germ. Residenz.

REZIDÉNTZA rezidentze s. f. (Invechit) Reshedintza. Totzi aderentzii shezatori in orice parte de loc... vor trimite voturile lor la rezidentza comitetului. La GHICA A. 798. Acest tirg a fost odata rezidentza domneasca. NEGRUZZI S. I 191.

REZIDÉNTZA s.f. (Jur.) 1. Reshedintza. 2. Dreptul shi starea unei persoane care se stabileshte intro tzara straina in calitate de rezident. [Cf. engl. residence fr. résidence germ. Residenz lat. residentia].

REZIDÉNTZA s. f. 1. reshedintza. 2. drept shi stare a cuiva care se stabileshte intro tzara straina in calitate de rezident (I 2). (< fr. résidence germ. Rezidenz)

REZIDÉNTZA ~e f. 1) Sediu al unei autoritatzi sau al unei persoane oficiale; reshedintza. 2) Cladire sau localitate in care se afla acest sediu; reshedintza. /<fr. résidence germ. Residenz lat. residentia

rezidentza f. 1. locuintza obishnuita; 2. centru unde rezida capul Statului.

*rezidéntza f. pl. e (lat. residentia fr. résidence. V. prezidentza). Sediŭ locuintza obishnuita: Bucureshtiĭ sint rezidentza puterilor publice in Romania. Orash principal capitala centru in care rezida un suveran un senior. Fals reshedintza k nu exista verbu a reshedea cum exista a shedea fatza de shedintza.

rezidéntza s. f. g.d. art. rezidéntzei; pl. rezidéntze

rezidéntza s. f. g.d. art. rezidéntzei; pl. rezidéntze

REZIDÉNTZA s. v. reshedintza sediu.

rezidentza s. v. RESHEDINTZA. SEDIU.