shága (shégi) s. f. Gluma pozna. Sl. šega šuga (Cihac II 384; Byhan 334; Tiktin; Iordan Dift. 73; Ivanescu BF VI 104) cf. bg. sb. šega šag alb. šakë. Der. shagaciadj. (glumetz); shagalnic adj. (hazliu) var. shegalnic; sheganie s. f. (inv. gluma); shegui (var. shugui) vb. (a glumi) din sl. šegovati šegują.