hartzuĭésc v. tr. (ung. harcolni pol. harcować hercować a hartzui rus. garcovátĭ a face volte cu calu. V. haratzesc). Atac de multe orĭ in lupte micĭ: a hartzui o armata. Fig. Necajesc supar continuŭ. V. refl. Ma bat in lupte micĭ in gherila: inainte de batalie armatele s’aŭ hartzuit pe icĭ pe colo. Fig. Ma cert ma lupt cu vorba: aceshtĭ doĭ oratorĭ s’aŭ hartzuit mult intre eĭ.